Daar gaan we weer. Voor de tweede keer plan ik een route door Californië en nu door een deel van Arizona. De vorige keer kon de reis niet doorgaan. In 2020 brak Corona uit en alles moest geannuleerd worden.
De grens ging in november 2021 weer open; 'iedereen' ingeënt; dus we dachten 'we gaan ervoor'... De route werd hier en daar wat aangepast. Vanwege de vele Californië-bosbranden en de extreme hitte in Death Valley in de zomer, vonden we het beter om in het voorjaar te gaan. We hebben daardoor wel het noorden van Californië ingeruild voor het zuiden van Arizona. Dit, omdat we anders mogelijk voor nog besneeuwde bergpassen komen te staan.
Toch bleef het onzeker voelen. Terwijl ik weer volop bezig was met plannen en boeken, brak de Omikron-variant uit. Hoe zou die gaan verlopen? Viel gelukkig mee. Testen voor vertrek en testen voor terugkeer... en dan maar hopen dat je daarginds geen Corona krijgt.
Toen ook nog eens de oorlog in Oekraïne uitbrak, werd dat gevoel alleen maar erger. Waar gaat het met de wereld naar toe? Kunnen we wel op vakantie gaan, als er een deel van de wereld op de vlucht is voor oorlogsgeweld? Ik voelde me bijna schuldig. Maar ja, tegelijkertijd bedachten we ons ook dat door thuis bij de pakken neer te gaan zitten, de situatie er niet anders op gaat worden. We verkeren nu in de conditie en omstandigheden dat we het nog kunnen doen. Dat kan over een paar jaar zomaar anders zijn. Dus de plannen toch maar weer uit de kast getrokken.
Deze week hebben we de reservering voor Yosemite bemachtigd. Tegenwoordig moet je vanwege de drukte, een reservering maken om het park überhaupt in te mogen. Dat is me op het nippertje gelukt. Ook de ESTA is aangevraagd en goedgekeurd. En zelfs een afspraak voor de tweede booster gemaakt. Nog een paar hotels moeten geboekt, maar dat kan evt. ook later nog.
Door de afwezigheid van echte voorpret voelt het allemaal nog wat onwerkelijk. Maar ik vertrouw erop dat het de komende weken nog zal 'indalen''...