Dag 6: Highway 1, deel 2

Onze spullen vandaag weer opgepakt en we rijden zo'n 160 km verder. Vanaf San Francisco tot Monterey hadden we al over de highway 1 gereden. Maar het mooiste stuk komt toch wel na Monterey. We gaan deze ochtend om 08:00 uur op pad. Eerst nog even wat vergeten dingen halen bij de Walmart en dan is het zover. 

Al snel bereiken we het Point Lobos State Park. Je betaalt een tientje entree en dan mag je voor de hele dag in alle staatsparken. Omdat we boven de 62 zijn, is het een dollar minder... Er zijn wandelingen te doen en verschillende parkeerplaatsen om even uit te kijken. Eenmaal in het park gaan we rechts af en gaan eerst even kijken bij Whaler's Cove. Een doodlopend hoekje. We stappen de auto uit en Johan ziet direct al een zeeotter al etend, op zijn rug rond drijven in het kelp. Zo'n schattig gezicht. Hij draait af en toe op zijn buik en na een poosje is hij verdwenen onder het water en zien we hem niet meer terug. Jammer voor de grote groep bejaarde 'vogelaars' die dan de bus uitstappen. Ik zie de begeleider rondkijken in het kelp, we snappen waar hij naar zoekt, maar het gaat hem niet lukken. Hij wijst de groep dan op een mus die er rond hupt op een meter of 4 afstand. Verschillende 'vogelaars' pakken hun verrekijker om naar de mus te kijken. Nee, daar ga ik nooit iets van snappen... Een gewone mus! Wij lopen een trap op naar boven op de rotsen. Mooie gezichten op de oceaan. Machtige golven slaan er op stuk. Blijft een mooi schouwspel. We lopen een klein rondje en stappen dan de auto weer in. Vanaf een grotere parkeerplaats zijn twee betrekkelijk kleine wandelingen te doen. De eerste is het Cypress Grove Trail en de andere Sea Lion Point Trail. De eerste loop je veelal in de schaduw met mooie tussendoorkijkjes op de oceaan en rotsen. Erg leuke trail met nogal wat trappen, rotsen en stronken. Leuk om te doen. De ander ligt helemaal in de zon en biedt je ook uitzicht op de oceaan, maar minder spectaculair. Deze is vooral te doen om de zeeleeuwen die op een rots liggen. Wij horen ze wel, maar zien ze niet echt. Johan wel, zegt hij... We rijden nog even de Shore Trail heen en weer, maar vinden die ook niet echt spectaculair en gaan dan het park weer uit.

Helaas op foto niet goed te zien, maar hier ligt een zeeotter in het kelp

De highway 1 loopt direct langs de oceaan. Eigenlijk er (ver) boven. Mooie vergezichten, veel stopplaatsen. Kortom het is genieten! Je kunt wel aan het fotograferen blijven! Het is heerlijk zonnig, maar er staat een behoorlijk frisse wind. 

We komen dan aan bij het Julia Pfeiffer State Park. Ik weet echt niet wat te verwachten. Ik had dit park 2,5 jaar geleden al opgeschreven en er de afgelopen tijd niet meer naar gekeken. Blijkt een trail te zijn die vanuit de parkeerplaats onder de weg doorloopt naar boven de kust. Je ziet dan een waterval die op het strand naar beneden stort. Niet echt groot, maar wel leuk. De oceaan kleurt hier drie verschillende tinten. Heel mooi. De trail is afgesloten, dus we wandelen weer terug. Kort, maar leuk!

Waterval links...

De weg kronkelt met veel bochten boven de oceaan. Soms een vangrail, soms ook niet. Dan, plotseling, houdt het kronkelen op, de weg daalt en wordt rechter. Het is weidser aan beide kanten van de weg. We komen bij Elephant Seal Vista Point. Ik wist dat hier zeehonden liggen. Maar zoveel? Op verschillende stranden naast elkaar, liggen er zeker duizenden. Wat een bizar gezicht. Bij het eerste strand kun je niet stoppen, maar bij de andere drie kun je langs lopen. Zo leuk, om er naar te kijken. Maar ja, die koude wind... 

Na een half uur houden we het voor gezien. We zijn al dichtbij ons motel in San Simeon en besluiten dat het tijd is om die maar eens te gaan opzoeken.