Dag 12: Naar Tucson

Zojuist hebben we de auto omgeruild voor een ander. We zijn er niet zo blij mee, maar het moest toch maar. Waarover straks...

Deze ochtend vertrekken we voor achten uit het hotel. Blij ook... Een kamer zonder bureau of tafel en geen stoel. Hoe bedenk je het. Hoorde van een vrouw die zo'n zelfde kamer had, dat zij wel een bureau had. Ze zegt, dat ze aan het renoveren zijn, wat ook klopt, maar dat ze op bureaus zitten te wachten die een lange levertijd hebben. Tja, zoiets had ik al bedacht. Maar bedenk dan een oplossing... Volgens Johan waren niet eens alle kamers bezet. Ze hadden een andere kamer kunnen geven of een bureau verplaatsen, maar goed... Laat maar, niet alles loopt altijd op rolletjes.

Vandaag hebben we een lange rit van bijna 500 km naar het oosten voor de boeg. De natuur onderweg is vooral droog. In het begin komen we nog langs de Mexicaanse grens. We zien de hekken op een afstand staan. Dat is toch wel apart. Kort daarop volgen wat zandduinen en dan vooral het grote niets. Ik had verwacht dat er weinig verkeer zou zijn, maar dat viel best mee. Niet druk, maar genoeg voor wat afleiding. Ik heb eigenlijk best moeite om wakker te blijven trouwens.

Na de eerste 100 km maken we eerst een stop in Yuma. Daar heb je een oud gevangenismuseum. Veel documentatie maar ook de oude cellen zijn toegankelijk. Heel interessant allemaal en goed genoeg voor een uurtje. Van de meest belangrijke documentatie heb ik een foto gemaakt omdat we niet al te veel tijd wilden verliezen. 

Rond 10:00 uur stappen we de auto weer in. De zon brandt goed, het is om en nabij de 40 graden. Maar gelukkig merken we daar tijdens het rijden niet veel van. Stap je de auto uit, dan slaat de hitte je in je gezicht. Halverwege stoppen we voor een shake van McDonald's. Dat vinden we leuk om te doen tijdens zo'n rijdag. Een lekkere koele onderbreking. Tevens even de mogelijkheid om van het toilet gebruik te maken.

De eerste cactussen verschijnen. Metershoog zijn ze en later volgen er meer en meer.

Zo'n 40 km voor Tucson komt er ineens een waarschuwing in het dashboard. De auto moet over 600 mijl een servicebeurt. Oh, dat is niet zo best, want we moeten nog heel wat meer mijlen. We stoppen bij de eerstvolgende gelegenheid en ik bel met Hertz. Hij vraagt of we nog meer dan 1000 mijl moeten rijden. Ik zeg dat we nog veel meer moeten en dat we de auto in San Francisco in moeten leveren. Oh, zegt hij, dat is ook okay. Eigenlijk zegt zo'n melding niets, zegt hij... Ik zeg, nou dat kun jij wel zeggen, maar wij moeten er nog mee door Death Valley en ik wil daar niet graag vast komen te zitten. Dat begrijpt hij en dan geeft hij de optie dat we hem kunnen omruilen op het vliegveld in Tucson. Hij checkt even of ze er daar een hebben voor ons en het is oké. We hopen maar op het beste. Eenmaal op het vliegveld krijgen we een andere auto toegewezen; de enige die ze hebben. Een zwarte Mitsubishi Outlander. Lijkt me goed, maar als ik hem naast de onze zie, is die toch wel een stuk kleiner. Hoewel de helft minder mijlen op de teller, voelt hij wel wat afgetrapter en bovendien bromt de airco. Jammer dan... Johan zegt dat het altijd nog beter is, dan telkens die waarschuwing zien en je zorgen maken.

We zetten koers naar de Airbnb die we hier voor drie nachten gereserveerd hebben. We worden hartelijk ontvangen door Susan en ze leidt ons rond in ons leuke onderkomen. Ze doet het nu 3 jaar en het is voor het eerst dat ze buitenlanders heeft. Ze is heel enthousiast en wij zijn enthousiast over ons plekje. Heeft een apart slaapgedeelte en keukentje. Ziet er zo vrolijk uit en aan werkelijk alles is gedacht.