Dag 26: Yosemite

We zijn al om 6 uur wakker, maar het is behoorlijk koud in de tent. De verwarming die er leek te staan, is bij nader inzien misschien een tweede ventilator. Maar we snappen de werking er niet van, dus zeker weten doen we het niet. Echt zin om op te staan hebben we dus niet, temeer omdat we ook niet weten of we de auto kunnen gebruiken. Uiteindelijk rekken we het tot 7 uur en doen ons ochtendritueel. Brood met (alweer) jam en een beker joghurtdrank (of iets wat daarop lijkt). Ondertussen wordt de auto angstvallig benaderd en we constateren dat hij weer normaal werkt. Wat het nou geweest is? Wie het weet, mag het zeggen...

We rijden in een half uurtje naar de Valley en zijn van plan om daar wat wandelingen te gaan doen. Maar oh jee... We hadden beter om 6 uur op kunnen staan, want de parkeerplaatsen zijn overvol. We rijden een uur rond op drie parkeerplaatsen, maar het geluk is niet aan onze zijde. Geen plekje te vinden, ondanks dat ze een reserveringssysteem hebben bedacht. Bovendien zijn we zeker niet de enigen die zoeken. We raken er moedeloos van. Het is onderhand half 10 en we zijn er klaar mee. We besluiten om het programma van morgen naar voren te halen en gaan richting Mariposa Grove. De hele andere kant op, maar goed. Onderweg stoppen we regelmatig en genieten we van verschillende mooie vergezichten. Bij dit soort parkeerplaatsen is de doorvoer groot en parkeren nooit echt een probleem. Wat een gigantisch park is dit! Eigenlijk niet eens op foto's weer te geven.

Mariposa Grove is een bos met gigantische Sequoia bomen. Ik denk niet dat ze de hoogte halen van de Redwoods die we in 2019 zagen, maar dikker zijn ze wel. Er is een 3 km lange wandelroute uitgezet, langs deze bomen, waaronder een paar zeer bijzondere. Toch wandelen dus! Ook hier is het druk, maar niet zoals in de valley. Een eindje voor de wandelroute parkeer je de auto, waarna je met shuttlebussen vervoerd wordt naar de plek waar deze bomen staan. Elke 10 minuten, gaat er een bus. Prima systeem.

We lopen het rondje en met ons vele andere mensen. Soms moet er op elkaar gewacht worden met foto's maken, maar dat mag de pret niet drukken... We leren ook dat we verticale panoramafoto's kunnen maken... 

We merken wel, dat we bij het klimmen van de route wat energie missen. Johan zit niet zo lekker in zijn vel ook. De stress van gisteravond en de irritatie van het niet kunnen parkeren van vanochtend heeft hem hoofdpijn en duizeligheid bezorgd. Als we na de 70 km lange terugrit terug bij de tent zijn, moet hij eerst even gaan liggen en wat pijnstilling nemen. Straks maar even makkelijk doen met eten. Er zijn nog rauwe worteltjes, fruit, pinda's en er is nog brood met jam...