Dag 2: San Francisco, dag 1

De dag is goed begonnen... Ik heb vannacht twee keer twee uurtjes geslapen. Het gaat in ieder geval vooruit...

Vandaag staat Alcatraz op het programma. Gisteren nog maar snel tickets daarvoor online gekocht. Ik heb gekozen voor de afvaart van 9:30 uur. We ontbijten met het brood en andere zaken die we gisteren na aankomst nog bij de supermarkt op 750 meter afstand hebben gehaald. Deze vakantie zullen we waarschijnlijk niet veel hotelontbijtjes hebben, dus we gaan het zelf verzorgen en niet zo aanklooien als we wel eens in vorige vakanties hebben gedaan.

We moeten een half uur tot een uur van tevoren aanwezig zijn op de dock en beginnen om 7:45 te lopen. Het is ongeveer 2,5 km. Ons hotel zit op de Lombard Street. Een eindje verderop richting downtown zit dus ook dat leuke stukje met die haarspeldbochtjes. Je kunt er met trappen langs lopen. Johan wil het graag rijden, maar even langs lopen is natuurlijk ook wel leuk. San Francisco is eigenlijk op heuvels gebouwd en je hebt hier heel veel stijle straten. De Lombard Street, voordat je de haarspeldbochtjes bereikt is ook HEEL stijl. Je ziet het bijna niet op foto's, maar echt... Voetje voor voetje schuifelen we naar boven. Wat een uitdaging. Dat zullen we morgen wel gaan voelen in de beentjes...

Lombard Street in westelijke richting

De beroemde bochtjes in Lombard Street

Bij de bochtjes maken we wat foto's, maar helaas... ik denk dat ze alleen vanuit de lucht goed te fotograferen zijn. We lopen dan door naar Pier 33, waar de afvaart is naar Alcatraz. Komen onderweg langs het punt waar de cabletram omdraait. Dit gebeurt echt met de hand door twee mannen op een draaischijf. We staan even te kijken en komen in gesprek met een van hen. We vragen naar het hoe en wat en komen zo weer terecht in een leuk gesprek waarbij hij ons vraagt naar het hoe en wat van ons. Vier weken vakantie lijkt hem ook wel wat en zo gaat het gesprek door over vrije dagen, werk, belasting en zo meer. Maar dan moet hij door en wij trouwens ook. 

Eenmaal bij de pier kunnen we gelijk doorlopen en de boot op. Het is dan 8:45 uur. We weten niet beter dan dat we nog 3 kwartier moeten wachten, maar hé... Hij vaart al! Zitten we dus op de boot van een afvaart eerder... Oh, helemaal prima. Geen moeite mee!

Binnen 10 minuten zitten we op het gevangeniseiland. We krijgen wat informatie en instructies en we kunnen zelf rondlopen. De gevangenis is in gebruik geweest van 1934 tot 1963. Hij werd toen gesloten omdat het te duur bleek om alles daar te onderhouden. Op 21 maart van dat jaar verliet de laatste gevangene het eiland. Veel is er bewaard gebleven en wordt nu beheerd door National Park Service. 

Vanaf eind 1969 tot half 1971 werd het echter eerst nog bezet door een groep indianen die op deze manier aandacht eisten voor hun wens tot de oprichting van een Indiaans Cultureel Centrum. Er zijn in die tijd diverse vernielingen aangericht, waarbij ook het huis van de directeur door brand verloren ging. De ruïnes staan er echter nog, evenals diverse andere gebouwen. Je kunt veel bezichtigen. Sommige delen zijn voor publiek gesloten. Ook over de bezetting door de indianen is veel documentatie te zien in de voormalige fabriek van de gevangenis.

In het cellenblok is het nog behoorlijk origineel. Je krijgt een audiotour uitgereikt in je eigen taal en kunt zo langs onder meer alle interessante punten in de cellenrijen, de bibliotheek en de eetzaal lopen en de info tot je nemen. Heel indrukwekkend vonden we dat. Behalve water drinken mag je niets anders drinken of eten op het gehele complex. Dat is alleen toegestaan op de dock van het eiland. Rond twaalven hebben we alles wel zo'n beetje gezien. We zijn moe van het rondlopen, want ook hier gaat het de hoogte in. Onze magen rammelen en we lopen dus weer terug naar de dock. Terwijl we daar net zitten te eten, komt er een boot aan. Deze gaat elk half uur en je mag zelf weten wanneer je terug vaart. We besluiten deze te nemen... 

De directeurswoning met een deel van de beplanting die tijdens de gevangenisperiode is aangebracht

We lopen langs de kust en verschillende pieren. Ook wel Fisherman's Wharf genoemd. Een daarvan is Pier 39. Helemaal ingericht met winkeltjes en restaurantjes. Echt gezellig lopen hier. Aan het eind van de pier even links afslaan is ook een aanrader. Er liggen tientallen zeehondjes op drijvende docks te genieten in de zon, te blaffen, elkaar uit te dagen en zo meer. Het is een plezier om naar te kijken en kunnen ons er maar moeilijk van losmaken. 

We lopen langs een kade waar een groot cruiseschip ligt en komen dan langs een duikboot en een vliegdekschip uit de tweede wereldoorlog. Er is een museum met een verzameling van jukebox-achtige apparaten, flipperkasten en andere dingen in die trant. Je kunt er gratis in. De opbrengst krijgt de verzamelaar natuurlijk wel uit de quarters die overal ingestopt worden om er mee te spelen. Wij stoppen er geen quarters in, want die hadden we in een winkel net gewisseld voor groter geld... Maar leuk is het wel en diverse apparaten kennen we zelf ook nog van vroeger.

Op een terras op de boulevard zit een muzikant te zingen en te spelen. Het klinkt goed. Dat vindt waarschijnlijk ook een mevrouw met alleen een overhemd aan, die heerlijk met haar armen in de lucht staat te dansen. Haar onderkant is bloot, helemaal dus... Je ziet haar genieten en veel passanten genieten weer van haar... Wij kunnen niet anders concluderen dat er toch wel een paar radertjes los liggen in haar hoofd.

We lopen verder, komen langs het strand en het maritiem museum. Tenslotte zijn we weer bij de supermarkt waar we gisteren ook waren. Nemen nog wat boodschappen mee en lopen naar ons hotel, waar we om half zes aankomen. Heel erg zere voetjes... Het waren 20.000 stappen zegt Johan.

Morgen halen we de auto op!